تفسیر ابوالجارودزیاد بن منذر معروف به ابوجارود، صاحب تفسیر و بنیان‌گذار فرقه جارودیه که به سبب اندیشه‌های خاص و عدم پای‌بندی به تقیه از سوی امام باقر (علیه‌السّلام) طرد شد. ۱ - پیشینهاو از بسیاری از تابعان مانند عطیه عوفی، اصبغ بن نباته، حسن بصری و عبدالله بن حسن روایت دارد. زیاد بن منذر نخست در زمره خواص امام باقر (علیه‌السّلام) و سپس امام صادق (علیه‌السّلام) بود، ولی پس از قیام زید بن علی از هواداران او گردید و از امام صادق (علیه‌السّلام) کناره گرفت و در این راه به اندازه‌ای گستاخانه رفتار کرد که مورد نفرت و نفرین حضرت قرار گرفت. او با لقب «سرحوب» (حیوان نابینای دریایی) شهرت یافت و فرقه «سرحوبیّه_زیدیه» منتسب به اوست. رجالیان عامه و خاصه او را _در نقل حدیث_ ضعیف شمرده‌اند. وی تفسیری دارد که از امام باقر (علیه‌السّلام) روایت کرده و این تفسیر در تفسیر قمی آمده است. طبرسی و دیگران نیز از ابوجارود روایت کرده‌اند. ۲ - وفاتوفات او را بین سال‌های ۱۵۰ تا ۱۶۰ گفته‌اند. ۳ - پانویس۴ - منبعمعرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران، ج۲، ص۱۶۰. رده‌های این صفحه : مقالات تفسیر و مفسران
|